De laatste dagen van Jezus: Goede Vrijdag (2) en Stille Zaterdag

De verhalen over de laatste dagen van Jezus staan in de vier evangeliën. In de komende tijd wordt het verloop verteld. Dan kan je het nog even nalezen. Want Pasen vieren zonder van Goede Vrijdag te weten is net zoiets als wel naar de Matthaüs Passion gaan, maar niet aan Pasen doen: je mist de helft. Vandaag: Goede Vrijdag en Stille Zaterdag.

Na het sterven doen zich heftige verschijnselen voor: het gordijn van de heilige zaal van de tempel scheurt in twee, er is geen onderscheid meer tussen het heilige en het allerheiligste, God is niet meer. De aarde beeft, de graven openen zich en de doden wandelen rond. Het zijn verschijnselen die van oudsher in verband gebracht worden met het aanbreken van het einde der tijden. Het zijn als het ware de bekentenissen van hemel en aarde. De bekentenis van de enkeling wordt verwoord door de Romeinse bevelhebber, weer een buitenlander, die na het sterven onder het kruis staat en stamelt: ‘Hij was werkelijk Gods zoon’.

Het graf is afgesloten

Het loopt tegen de avond. Met zonsondergang zal de sabbat, de joodse rustdag, aanbreken en daarmee wordt het gebod om alle werk te laten liggen van kracht. Degenen die achterbleven moeten nu snel handelen om het lichaam te bergen. Pas na de sabbat zal het lichaam gebalsemd worden en begraven. Er wordt verteld dat een schriftgeleerde, Jozef van Arimatea, naar Pilatus toegaat om hem te vragen het lichaam vrij te geven. Uit zijn handelen blijkt zorgvuldigheid: schone linnen doeken, een nieuw uitgehouwen graf, een zware steen voor de opening. Het graf is afgesloten. De vrouwen kijken toe.

Stille Zaterdag

Op zaterdag is het sabbat en het is Pesach. Maar de schriftgeleerden houden zich niet aan de voorgeschreven sabbatsrust, ze hebben nog wat te regelen: zij vragen Pilatus de dode te laten bewaken, opdat het lichaam niet weggehaald kan worden en er praatjes over zijn opstanding rondgestrooid zouden worden. En zo gebeurt het: de dode wordt bewaakt.