Sinterklaas

Ach, wat kon je je vroeger toch verheugen op Sinterklaas! Vanaf een jaar of acht mocht ik  meedoen met de grote mensen, door zelf ook cadeautjes te kopen en surprises + gedichten te maken. Mijn moeder gaf me twee weken voor het heerlijk avondje een oude lege koffer, die onder mijn bed paste. Daarin bewaarde ik mijn aankopen en geknutselde aardigheden.

Het inpakpapier dateerde altijd van de voorgaande jaren. Dat streek je dan netjes glad en ontdeed je van de namen die er al op stonden. Daarna begon het dichten! Er waren nog geen rijmwoordenboeken of internetsites, die konden helpen. Dankzij het vele voorlezen begreep ik wel dat rijmen niet alleen zaak was van de laatste lettergreep. Er zat ook nog een ritme in de zinnen, zoals:  “Pig Pag Pengeltje, viste met een hengeltje”.

Ik had een netje gekocht met “gouden munten”, waar eigenlijk chocolade in zat. Aan wie zou ik dat eens geven? Ah, ik wist het al: aan oom Kees! De knapste man van de familie, want hij was gepromoveerd. Gepromoveerd als archeoloog op potten en pannen, die hij gevonden had in Irak. Heel indrukwekkend.

Nou had niemand het breed in de jaren ’50, maar bij oom Kees was er nog wat minder. Dat zag je zelfs als kind. Dus dichtte ik: “Oom Kees is geen held, in het verdienen van geld”. Er ging een gejoel op bij de grote mensen, dat niet meer ophield. Oom Kees zelf keek een beetje beteuterd.

De volgende dag zat mijn moeder te vissen, hoe ik nou op het idee gekomen was van die zak geld. “Nou gewoon…..”

Julie Heyning

Afbeelding: Massaccio, verhaal van St. Nicolaas, 1426, Dahlem Museum Berlijn. De Heilige Nicolaas gooit goudklompen naar binnen bij een arme oude man, als bruidsschat voor zijn dochters, zodat zij kunnen huwen en niet in de prostitutie hoeven. O.a. in de 13 eeuwse Legenda Aurea . (Miriam van Praagh)