GeZicht op Jet Borren

Jet Borren geboren en (tot haar twaalfde jaar) getogen in Hengelo en opgegroeid in Oss, kwam na wat omzwervingen in Haarlem terecht voor haar werk bij de psychologische dienst van gemeente Haarlem. Vragend naar het geheim voor het bereiken van zo’n mooie leeftijd in betrekkelijk goede gezondheid en nog altijd zelfstandig wonend is haar antwoord kort maar krachtig “ik ben een gezegend mens met veel familie en vrienden om mij heen, die zich om mij bekommeren.” Getroffen door haar heldere ogen en zachte uitstraling beginnen we het interview over haar leven, de betekenis van God daarin, de Remonstranten en haar levensmotto.

Korte levensloop

Ik kom uit een groot gezin van 5 (kort na elkaar geboren) kinderen. We zijn allemaal sociale ‘mensen – mensen’, altijd geïnteresseerd in de ander. We houden van kinderen, die zijn dan ook talrijk in de familie. En we zijn sportief, alleen ik niet! Na mijn MULO en volgde ik een opleiding tot kleuterleidster en heb ik lang en met veel plezier gewerkt als kleuterleidster. Een moeilijke tijd was de oorlog, de Duitsers hadden de kleuterschool ingenomen en de school was verplaatst naar de kerk, materiaal was nauwelijks voorhanden, zeker niet als je het met deze tijd vergelijkt. Om te kunnen knutselen en te tekenen werden de afsnijdsels van de plaatselijke drukkerij gebruikt, die mocht ik één keer per week komen ophalen. Tot mijn verwondering bleven de kinderen zich desondanks ontwikkelen. De oorlog speelde zich af in een voor mij cruciale leeftijd dat de meeste meisjes van mijn leeftijd een partner vonden, dat is niet op mijn pad gekomen en heb daarom ook geen kinderen. Tot mijn pensionering heb ik mij altijd ingezet voor het welzijn van kinderen, mijn laatste functie was die van psychologisch assistent voor gemeente Haarlem.

Wat betekent God voor u?

Mijn jeugd speelde zich af in Oss, een katholieke omgeving. Mijn moeder was gelovig en had altijd steun ervaren wanneer zij dat nodig had. Echter had mijn vader in zijn jeugd tegenzin opgebouwd in het geloof. Ik ben de enige van mijn familie die “kerks is”.

Als tiener ging ik op catechisatieles bij de Remonstranten, dat werd geleid door een leuke kerel. Over God sprak hij nauwelijks, maar des temeer over kunst, muziek en literatuur. Dit was destijds niet zo vanzelfsprekend dat je achter dat soort dingen aan ging, kunst was niet zo voorhanden. Dit heeft allemaal bijgedragen aan mijn liefde voor de schoonheid van het leven. Mijn geloof in God heb ik gewoon gekregen, ik heb er echt nooit aan gewerkt, het ging vanzelf. God ervaar ik als een vaste muur achter mijn rug, die zorgt dat ik niet om kan vallen, in alle mogelijke omstandigheden.

Waarin vertrouwt u?

In het goede van de mens! Mijn vertouwen is ontstaan in de oorlog in Oss, toen er zo weinig dingen zeker waren en je klaar moest staan voor anderen, omdat de meeste mensen onzeker waren over hun eigen plaats, die kon van de ene op het andere moment veranderen, ook voor mij. In die periode is mijn vertrouwen ontstaan en altijd gebleven, ook nu. Een mooi voorbeeld van het ‘goede van de mens’ is de zorg die buren belangeloos leveren aan een ernstig dementerende buurvrouw, hier in de flat. Deze buurvrouw weet bijwijze van spreken niet weet waar ze woont en welke dag het is, zij wordt in de haar zo vertrouwde omgeving al 10 jaar goed verzorgd door buren, een echtpaar met twee tienerkinderen. Zo eet de buurman dagelijks met haar en zorgt dat ze haar bordje leeg eet. Op zondag zorgen de ouders van de buren voor haar. Deze mensen zijn niet gelovig en doen veel voor ‘de ander’, je vraagt je dan af, wie ben ík eigenlijk en wat heb ík gedaan?

Wat biedt de Remonstrantse gemeente Haarlem u?

De kerk biedt iedere vorm van gastvrijheid, deze gastvrijheid geeft mensen steun en het gevoel dat ze erbij horen, dat ze deel uitmaken van een gemeenschap. Zo word ik iedere zondag gehaald door mijn nicht Betty, die blijft dan ‘s avonds ook bij mij eten. Dat eten kook ik dan zaterdag. Maar tijdens het kerkbezoek zorgt Joop voor me en onze koster Henk zet altijd mijn thee in mijn eigen hoekje klaar na de dienst. Zo lief allemaal!

Wringt het bij de Remonstranten wel eens ergens, kunnen zaken beter?

Ik ben een ouderwets mens en ben tevreden met wat ik opgediend krijg. Met de kerk onderhoud ik een trouwe vriendschap, waar ik “geen menigte” tref maar mensen die me na aan het hart staan.

Welk advies of motto zou u aan de lezers willen meegeven?

Wees tevreden met wie je bent en wat je krijgt!

Wie zou u willen uitnodigen voor een volgend interview?

Joop! Joop Kraay is altijd overal, ze doet erg veel op haar eigen manier!

Manon van’t Hof