GeZicht op Joop Kraay

Joop Kraaij, is geboren en getogen in Haarlem, in noord om precies te zijn. Zij is een leven lang trouw aan onze eigen Haarlemse Remonstrantse kerk, zij is er als baby gedoopt, is er mee opgegroeid en de kerk is niet weg te denken uit haar leven. De kerk “is een ankertje”, zoals zij dat zelf noemt. Joop is honkvast en actief, zij woont nog altijd in Haarlem noord, en doet graag hand en spandiensten voor de kerk, maar is ook actief als vrijwilliger voor de Janskliniek. Haar 70^ste verjaardag vierde zij van de zomer in gezelschap van familie en vrienden met een High Tea bij Kraantje lek in Overveen, zo was ze echt jarig “….én was het in één keer afgedaan…i.p.v. een aantal dagen lang verjaarsvisite.” Praktisch, dat is Joop ook.

Korte levensloop

Ik ben geboren in juli 1946 en ben de middelste van drie. Het geloof speelde in ons gezin altijd al een rol, zo was mijn vader al lang Remonstrants, maar mijn moeder was eerst gereformeerd en heeft zich later bij de remonstranten aangesloten. Ik ben dan ook gedoopt in onze eigen remonstrantse kerk. Ik kom daar dus al 70 jaar!

Mijn jeugd was sober, maar aangenaam. Die soberheid kwam door de oorlog, alles moest weer worden opgebouwd en wij waren de enige niet. We hadden het allemaal sober, maar ik heb daar geen last van gehad.

Mijn vader was een feminist ‘Avant la lettre , hij heeft ons voorgehouden te zorgen dat je altijd op eigen benen staat, nooit afhankelijk te willen zijn van een man. Hij heeft erg hard gewerkt en allerlei bijbanen gehad om ons een goed leven te kunnen geven. Dat is ook goed gelukt. Zo volgde ik de MMS en haalde de akte N12, oftewel Huishoudkunde en Gezondheidskunde. Ik heb tot mijn prepensioen lesgegeven op diverse huishoudscholen. Daar was ik als juf streng, maar rechtvaardig. Van de kinderen heb ik geleerd wat flexibeler te zijn en minder rechtlijnig. Ik wil de mensen waarderen op wie ze zijn en ze aan te spreken op wat zij wel kunnen. Dat ben ik ook erg belangrijk gaan vinden in de rest van mijn leven.

In mijn jonge jaren heb ik vriendjes gehad en ik ben ook verloofd geweest, maar dat heeft het niet tot een huwelijk geleid. Mijn verloofde was een goede man, maar altijd met werk en bestuursfuncties bezig, toen bleek dat daar geen verandering in zou komen heb ik de verloving verbroken, “er een streep onder gezet”. Want ik voelde er niet voor om thuis voor de kinderen en het een schoon en gestreken overhemd te zorgen voor een man die ik en mijn kinderen nauwelijks zouden zien. Ik heb een andere invulling gegeven aan mijn leven, al had ik graag kinderen gehad.

Na mijn pensioen ben ik niet bij de pakken gaan neerzitten. Ik heb een paar jaar in de kerkenraad gezeten in de periode dat er een grote verbouwing van de kerk plaatsvond. Daar zat aardig wat werk in, maar was ook erg leuk om mee te maken. Nu doe ik voor de kerk even geen vaste dingen meer. Nou ja…ik ben wel gastvrouw voor het begrafenisteam, dan doe ik mee met de catering en inruimen e.d. en ik ben gastvrouw bij de concerten. Verder werk ik als vrijwilliger bij de Janskliniek, daar begeleid ik de bingo-, de zang- en de soosmiddagen.

Wat betekent God voor u?

Nou…ik zie God niet als een meneer met een lange baard en een mantel. God is voor mij meer een vertrouwd gegeven dat er meer is dat wij met ons verstand kunnen bevatten. Het is ook een gevoel dat permanent vertrouwen geeft in mijn leven. Een praktisch voorbeeld heb ik ervaren rond het overlijden van mijn moeder heeft zij ons voorgehouden dat “Houden van, is ook leren loslaten.” Dat klinkt als een open deur, maar dat is niet makkelijk, zij heeft mij dat op de valreep willen meegeven. Een half jaar na haar overlijden heb ik ook met mijn ziel en hart ervaren te kunnen los laten en te accepteren dat het goed is zoals het is. Dat geeft ruimte en levenskracht.

Waarin vertrouwt u?

Ik vertrouw in de eerste plaats in mezelf, en natuurlijk in de dierbare mensen om mij heen. Maar ik vetrouw ook in de weg die mijn leven gaat, ook als ik daar geen invloed op kan hebben, heb ik toch vertrouwen in de dingen waarvoor ik gesteld sta.

Wat biedt de Remonstrantse gemeente Haarlem u?

De Remonstranten Haarlem geeft mij een warm thuis. Ik ben er gedoopt en opgegroeid, ik heb er veel meegemaakt, en de kerk en de mensen daar zijn zoals gezegd niet weg te denken uit mijn leven. Zo herinner ik mij dat ik als klein kind op de arm van een dominee zat, mevrouw Van der Herfst om precies te zijn en onderging ik een kleine desillusie. Ik bestudeerde de knopen van haar toga, van die mooie, in zo’n heel rijtje, met lussen er om heen. Dat bleken gewoon drukknopen te zijn! En de dominee een gewoon mens.

Wringt het bij de Remonstranten wel eens ergens, kunnen zaken beter?

Bij mij wringt het nergens! Nou ja…ik maak mij zorgen om nieuwe aanwas. We vergrijzen heel erg en doen er veel aan om nieuwe mensen binnen te halen, ik pieker dan wel eens of we die dingen beter kunnen doen.

Welk advies of motto zou u aan de lezers willen meegeven?

Wees jezelf! Probeer van elke dag een goede dag te maken, een goed leven te leiden. Stel niet uit tot morgen, maar doe vandaag wat je zou willen doen, het kan morgen wel over zijn. Dat is geen loze opmerking, maar een levensinstelling. Met zo’n instelling ben je zuiniger op de mensen om je heen en je richt je actief op de positieve dingen in je leven gebeuren.

Wie zou u willen uitnodigen voor een volgend interview?

Peter Kluit, die man met die glimogen! Peter is als natuurkundige actief in het onderzoek naar de Oerknal en dan vraag ik me af en dat is dan ook mijn vraag aan hem: Hoe hij die wetenschappelijk know-how op één lijn krijgt met het bewust lid zijn van onze kerk. Peter hoe doe je dat? Hoe werkt dat bij jou?

Manon van’t Hof